Stanisław Maczek urodził się 31 marca 1892 r. w miejscowości Szczerec niedaleko Lwowa. Rodzina miała korzenie chorwackie. W 1910 r. ukończył gimnazjum w Drohobyczu. Mając talent humanistyczny podjął studia na Wydziale Filozofii i Filologii Polskiej na Uniwersytecie Lwowskim. Wstąpił do Związku Strzeleckiego, w którym przeszedł przeszkolenie wojskowe, udzielał się także w organizacjach studenckich – należał do Stowarzyszenia Młodzieży Akademickiej „Życie”. W lipcu 1914 r. został powołany do wojska austriackiego, co uniemożliwiło mu służbę w Legionach. Przeszedł szkolenie oficerskie oraz specjalistyczne kursy: taktyczno-szturmowy, strzelania z broni maszynowej, narciarstwa i wspinaczki wysokogórskiej.

Idea użycia wojsk spadochronowych nie była obca wielu armiom świata jeszcze przed II wojną światową, w tym i polskiej. W latach 20-tych z inicjatywy Aeroklubu RP powstała Liga Obrony Powietrznej Państwa, dzięki czemu zaczęło się rozwijać spadochroniarstwo. Początkowo było ono traktowane jako dziedzina pomocnicza w stosunku do innych dyscyplin aeronautyki. W 1935 r. nastąpił przełom, głównie pod wpływem młodzieży, która pisała masowo listy do LOPP pod wpływem mody na spadochroniarstwo z prośbami o umożliwienie jej dostępu do szkoleń spadochronowych. Obserwowano także co się dzieje w Związku Sowieckim, który zaczął tworzyć wojska powietrzno-desantowe na wielką skalę.

Był działaczem niepodległościowym jeszcze w okresie zaborów. W wolnej Polsce był posłem na Sejm i sprawował funkcje ministerialne. W czasie II wojny światowej stał się jednym z przywódców Polskiego Państwa Podziemnego, pełniąc obowiązki Delegata Rządu na Kraj, a od 1944 r. dodatkowo będąc wicepremierem. Niemcom nie udało się go złapać. Wpadł dopiero w łapy Rosjan pod koniec marca 1945 r. Wywieziono go do Moskwy z 15 innymi działaczami i tam urządzono im w czerwcu 1945 r. pokazowy proces. Jankowski został w nim skazany na 8 lat więzienia. Został najprawdopodobniej w nim zamordowany na dwa tygodnie przed wyjściem na wolność. 13 marca mija kolejna rocznica jego śmierci.

Należał do pokolenia urodzonego i wychowanego w wolnej Polsce, które nie wyobrażało sobie życia w niewoli. Cały proces wychowania patriotycznego w II RP doprowadził do ukształtowania ludzi, którzy doskonale zdawali sobie sprawę z ogromnej wartości suwerennego bytu Polski i w godzinie próby przystąpili do zdania najtrudniejszego egzaminu w życiu. Jan Rodowicz, zwany „ułanem batalionu Zośka”, jest jednym z wielu symboli tej szczególnej generacji Polaków, której przyszło się zmierzyć z bezwzględnymi systemami totalitarnymi XX wieku – niemieckim narodowym socjalizmem i sowieckim komunizmem.

Ostatni król z dynastii Wazów urodził się 22 marca 1609 r. Był postacią barwną - brał udział w wojnie trzydziestoletniej jako pułkownik wojsk cesarskich, po niej w 1643 r. trafił do zakonu jezuitów w Rzymie, a trzy lata później otrzymał nominację kardynalską, mimo braku święceń. Z funkcji zrezygnował, kiedy po śmierci 7-letniego syna Władysława IV został pretendentem do tronu polskiego.

Danuta Siedzikówna „Inka” – ta niespełna 18-letnia dziewczyna w chwili konfrontacji z czerwonymi zbrodniarzami zachowała taki hart ducha, jakiego mogłoby pozazdrościć jej wielu. Nie złamały jej tortury ubeckiego więzienia, w śledztwie nie wydała nikogo. Taką wspaniałą młodzież stanowiło pierwsze pokolenie urodzone w II Rzeczypospolitej odrodzonej po wiekowej niewoli.

Hołd, jaki złożył królowi Zygmuntowi I książę Albrecht Hohenzollern w kwietniu 1525 roku, był jednym z najważniejszych wydarzeń epoki zygmuntowskiej. Przestawało istnieć zagrażające Rzeczpospolitej państwo zakonu krzyżackiego. W jego miejsce powstało państwo świeckie – Prusy Książęce, będące w stosunku lennym względem Królestwa Polskiego.

Urodził się 20 stycznia 1876 r. w Krakowie, w rodzinie muzyków – ojciec Kazimierz był kompozytorem, pianistą i dyrygentem, matka Matylda zaś śpiewaczką. Od najmłodszych lat przejawiał talent do muzyki – naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 3 lat. Kiedy miał 8 lat zagrał koncert w Warszawie, a dwa lata później ruszył w tournée po Europie. W listopadzie 1887 r. wystąpił w Carnegie Hall w Nowym Jorku. Talent sprawił, że dostrzegł go potentat przemysłowy i mecenas sztuki – Alfred Corning Clark. Ufundował on Józefowi stypendium, zastrzegając jednocześnie, że nie może on występować poblicznie przed ukończeniem 18 lat. 50 tys. dolarów stypendium pozwoliło młodemu pianiście na studia muzyczne w latach 1888-1894, które odbył w Berlinie m.in. pod okiem Antoniego Rubinsteina.

Urodził się 21 czerwca 1912 r. w Warszawie. Był synem inż. Juliusza Leskiego, oficera II Brygady Legionów i Marii z domu Olszyńskiej. Jego ojciec w 1920 r. dowodził artyleryjską obroną Wisły. Kazimierz ukończył Gimnazjum Państwowe im. Władysława IV, a następnie Wyższą Szkolę Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda. Po studiach wyjechał do Holandii, gdzie pracował w przemyśle stoczniowym. Był m.in. współprojektantem okrętów podwodnych dla Marynarki Wojennej RP - "Sępa" i "Orła".

Modułowy System Broni Strzeleckiej - bo tak brzmi rozwinięcie skrótu - to w pełni polska produkcja, która docelowo ma zastąpić broń strzelecką pochodzenia sowieckiego i jej pochodne, wciąż jeszcze obecne w polskiej armii. Projekt MSBS to efekt badań i projektów naukowych rozpoczętych jeszcze w 2003 r. W roku 2012 Fabryka Broni w Radomiu i Wojskowa Akademia Techniczna utworzyły konsorcjum, którego celem było zrealizowanie projektu pod nazwą „Opracowanie, wykonanie oraz badania konstrukcyjno-technologiczne Modułowego Systemu Broni Strzeleckiej kalibru 5,56 mm”. Program otrzymał kryptonim MSBS 5,56 RAWAT (od "Radom" i "WAT").