Wersje językowe
REDISBAD HISTORYCZNIE: STAN WOJENNY
Stan wojenny, wprowadzony 13 grudnia 1981 r. przez komunistyczne władze, był odpowiedzią na pragnienie odzyskania wolności i podmiotowości przez polskie społeczeństwo, czemu dało ono wyraz w stworzeniu pierwszego w bloku wschodnim, niezależnego od władzy samorządnego związku zawodowego, który nazwano "Solidarność".
Władze komunistyczne, początkowo zaskoczone skalą poparcia dla związku, rozpoczęły przygotowania do rozwiązania siłowego. Przygotowano listy osób przeznaczonych do aresztowania i internowania, prowadzono agenturalną penetrację "Solidarności", stworzono kompleksowy plan operacyjny wprowadzenia stanu wojennego na obszarze całej Polski. W nocy z 12/13 grudnia 1981 r. rozpoczęto jego realizację. Aresztowano działaczy związkowych, wyłączono telefony w całej Polsce, zmilitaryzowano zakłady pracy, zakazano strajków i manifestacji pod groźbą surowych kar, w tym kary śmierci. Spontaniczne strajki zgnieciono siłą, czego symbolem stała się masakra z 16 grudnia 1981 r. w kopalni "Wujek", gdzie zabito 9 górników. "Solidarności" władzom nie udało się zgnieść.
Po pierwszym uderzeniu zeszła ona do podziemia, gdzie starano się odtwarzać struktury związkowe. Rozkwit przeżywał tzw. drugi obieg, wydawano setki tytułów prasy podziemnej. Dochodziło do ostrych starć ulicznych z ZOMO, zwłaszcza w rocznicę podpisania porozumień sierpniowych oraz 1 i 3 maja. Stan wojenny to co najmniej kilkadziesiąt ofiar śmiertelnych, wielu ludzi zostało zmuszonych do emigracji. Oficjalnie stan wojenny zniesiono 22 lipca 1983 r.